Jerzy Stuhr nie jest Emirem Kusturicą. Nie jest też Andrzejem Munkiem, którego „Zezowate szczęście” w jakiś sposób musiało go inspirować. Niestety Jerzy Stuhr nie jest również Juliuszem Machulskim czy znanym z lewicowych przekonań Nanni Morettim, od których wybitny polski aktor powinien nauczyć się dobrej satyry robionej z klasą. „Obywatel” to najgorszy w dorobku film Jerzego Stuhra, który mógł być zwieńczeniem jego reżyserskiej kariery. Nic dziwnego, że Stuhr ( z czego do tej pory znany nie był) już prowadzi ideologiczną wojenkę w mediach. Nic innego do promocji tak słabego filmu mu nie pozostaje. Stuhr wydaje się mówić, że on jest jak Bratek, którego na siłę wciąga się w polityczne spory, dzielące Polskę. Paradoksalnie tym filmem Stuhr sam się zaprzągł do jednego ze zwalczających się obozów. I może to jest największą porażką „Obywatela”.